Μαρτύρων και ηρώων αθανάτων μνήμη.
Παρόλες τις εκκλήσεις
από το ψυχρό και πάντα κυνικό Λονδίνο
στη νήσο παγερή ταξίδεψε η απόφαση.
Επικείμενο άγγελμα θανάτου.
Και εσπευσμένως ο παπά Αντώνης,
ο ιερέας των φυλακών εκλήθη.
Στον ώμο είχε βαρύ σταυρό
ο δυστυχής να φέρει
μα και στα σπλάχνα είχε πόνο
να τον τρυπά, μαχαίρι.
«Σώμα και Αίμα Χριστού του Θεού
Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού Ανδρέας»
«Σώμα και Αίμα ο Χαρίλαος»
«Σώμα και Αίμα ο Ιάκωβος»
«Μητέρα σου γράφω.
Μην κλαίς.
Εντός ολίγου θα ευρίσκομαι ανάμεσα σε αγγέλους»
Και στην οδό του μαρτυρίου
βηματισμός λες εθελούσιος των αθανάτων
και χαρά τα τραγούδια
και οι Ύμνοι των τριών μελλοθανάτων.
Και στα άλλα κελιά, των υπολοίπων τα κελιά
ξεσηκωμός και χαλασμός πολλύς.
«Κουράγιο παιδιά»
«Στο καλό παιδιά»
Για τους μελλοθανάτους
όμοιος Μυστικός υπήρξε απόψε ο Δείπνος.
Και πού να δεήσει να πάρει άνθρωπο γνωστικό
εκείνη τη νύχτα
σε Κύπρο και σε Ελλάδα και στην Υφήλιο ο ύπνος!
Στο μεσονύχτι πανέτοιμος, αλίμονο,
ήτανε ο δήμιος.
Σχοινί,
καταπακτή ανοιχτή και θάνατος!
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός
Ότε κατήλθες προς τον θάνατον
Ζωή η Αθάνατος.
Γιώργος Πετούσης.
29 Νοεμβρίου 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου