Στη Θράκη θέλουμε συνύπαρξη και όχι συνδιοίκηση

Κωνσταντίνος Χολέβας 
Πολιτικός Επιστήμων
Η δραστήρια ενορία της Ευαγγελιστρίας στον Πειραιά μας δίνει την ευκαιρία επί δύο εβδομάδες να παρακολουθήσουμε μία σειρά ομιλιών και εκδηλώσεων για τη Θράκη μας. Στην πρώτη εκδήλωση, την Κυριακή 6 Οκτωβρίου, άκουσα ενδιαφέροντα πράγματα από δύο καλούς γνώστες του θέματος. Τον Γενικό Γραμματέα Πληθυσμού και Κοινωνικής Συνοχής στο Υπουργείο Εσωτερικών Άγγελο Συρίγο και από τον Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων Γεώργιο Καλατζή. Καταγράφω τρία σημεία που αξίζουν να γίνουν γνωστά:

Εμμ. Τσεσμελής: "Σύγχρονη επιστήμη και Ορθοδοξία"

Ο φυσικός κ. Εμμανουήλ Τσεσμελής, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών CERN και Καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδηςμιλά αποκλειστικά στην "Πεμπτουσία" για το έργο που επιτελείται στο CERN, τις σχέσεις μεταξύ της χριστιανικής διδασκαλίας και της σύγχρονης επιστήμης και για την προσφορά της Ορθοδοξίας στο σημερινό κόσμο
ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/new_videothiki/?v=56208

Κυριακή Γ! Λουκά (Ανάλυση του Ευαγγελικού Αναγνώσματος)

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
 «Μη κλαίε… Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι»
α. Μία σκηνή γεμάτη από δραματική ένταση μας προβάλλει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα: μία μάνα, χήρα γυναίκα, συνοδεύει το μονάκριβο παιδί της στην τελευταία του κατοικία. Μαζί της και πλήθος κόσμου, που συμπαρίσταται στη μάνα και θρηνεί την τραγικότητα της ζωής της. Και ξάφνου αλλάζουν όλα: ο θρήνος μετατρέπεται σε άφατη χαρά. Γιατί; Διότι εμφανίζεται Εκείνος που είναι η πηγή της ζωής, Εκείνος που σπλαχνιζόμενος τη μάνα ανασταίνει το παιδί της και της το παραδίδει ζωντανό και υγιές. Ο λαός μπροστά στο εκπληκτικό γεγονός μένει έκθαμβος, νιώθοντας ότι βρίσκεται μπροστά στην παρουσία του Θεού. Η δοξολογία προς Αυτόν είναι η μόνη αντίδρασή του.

Κυριακή Γ! Λουκά (Ανάλυση του Αποστολικού Αναγνώσματος)

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
῾᾽Εν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾽ οὐ στενοχωρούμενοι᾽ (Β´ Κορ. 4, 8)
α. ῾Η ἑορτή τοῦ ἁγίου ἐνδόξου καί πανευφήμου ἀποστόλου Θωμᾶ ἀποτελεῖ τήν αἰτία τῆς ἐπιλογῆς τοῦ συγκεκριμένου ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος. Οἱ ἅγιοι Πατέρες μας δηλαδή πού καθόρισαν τά ἀναγνώσματα εἶδαν ὅτι τό ἀνάγνωσμα ἀπό τή Β´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου φωτίζει κι ἐξηγεῖ τήν ἁγιασμένη ζωή τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ – κι ὄχι μόνον αὐτοῦ βεβαίως – πού σημαίνει ὅτι κατά τά λόγια τοῦ Παύλου ὁ ἅγιος Θωμᾶς γνώρισε μέ φωτισμό Θεοῦ στήν καρδιά του τόν Κύριο ᾽Ιησοῦ Χριστό καί Τόν ἀκολούθησε ἐπακριβῶς ζώντας τόν Σταυρό καί τήν ᾽Ανάστασή Του. Στοιχεῖο μάλιστα τῆς σταυροαναστάσιμης ζωῆς του, ὅπως καί τῶν ἄλλων ἀποστόλων, ἦταν καί τό γεγονός ὅτι οἱ θλίψεις πού ὡς ἄνθρωπος ἀντιμετώπισε κατά τό πρότυπο τοῦ Χριστοῦ ἦταν τέτοιες πού δέν μπόρεσαν νά τόν κάμψουν, νά τόν ὁδηγήσουν δηλαδή σέ ἐσωτερικό ἀδιέξοδο καί στενοχώρια ἀγωνιώδη. Κατά τόν λόγο τοῦ ἁγίου Παύλου ῾ἐν παντί θλιβόμενοι ἀλλ᾽ οὐ στενοχωρούμενοι᾽.

Διάλογοι με επίκεντρο την κρίση (Σεβ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ - Γεώργιος Καραμπελιάς)

"Διάλογοι με επίκεντρο την κρίση" - Επίσημη έναρξη

Με τον αγιασμό, τον οποίο τέλεσε, ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, κήρυξε την επίσημη έναρξη των φετινών εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, αλλά και της σειράς εκδηλώσεων "Ενορία εν δράσει" , τις οποίες για 2η συνεχή χρονιά διοργανώνει η ενορία ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.

Εναρκτήρια εκδήλωση αποτέλεσε η συζήτηση που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς, στο πλαίσιο των φετινών του εκδηλώσεων με θέμα «Διάλογοι με επίκεντρο την κρίση». Ομιλητές ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ και ο Συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού ΑΡΔΗΝ κ. Γεώργιος Καραμπελιάς. Την συζήτηση συντόνισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς κ. Παναγιώτης Χαρατζόπουλος
Απαντώντας στην ερώτηση εάν η κρίση εκτός

από την οικονομική διάσταση έχει και άλλες διαστάσεις, ο Σεβασμιώτατος ξεκίνησε επισημαίνοντας, ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που ταλανίζει την ανθρωπότητα ολόκληρη καθώς η οικονομία έχει μεταβληθεί στις μέρες μας από ένα χρηστικό μέσο σε ένα κόσμο- είδωλο. Συνέχισε λέγοντας ότι η τραγωδία του συγχρόνου κόσμου είναι ότι αρνήθηκε την αναγωγή προς τον δημιουργό της ζωής, τον Θεό και ύψωσε στη θέση Του την οικονομία και το καταναλωτικό πνεύμα, παράμετρους που εμποδίζουν την εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο. Εν συνεχεία, έγινε μνεία για την πλεονεξία η οποία έχει προκληθεί από την κακή χρήση της οικονομίας, ενώ αναφέρθηκε ακόμη ότι η κρίση που βιώνουμε είναι κρίση πνευματικών αξιών καθώς λείπει ο παράγων κοινωνία με τον αιώνιο Δημιουργό της ζωής. Εν κατακλείδι, ο Σεβασμιώτατος αναφέροντας τη φράση του Ντοστογιέφσκι « χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», σημείωσε ότι η οικονομική κρίση είναι μια βαθιά πνευματική κρίση και χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα, τη μετάνοια. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση που ακολούθησε, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη προσφορά της Εκκλησίας και σ’αυτή την περίοδο της κρίσης. Η προσφορά επεσήμανε, δεν περιορίζεται μόνο στην υλική της διάσταση, αλλά επεκτείνεται στην ψυχολογική και ηθική στήριξη των ανθρώπων κυρίως όμως στην προσφορά νοήματος ζωής στον άνθρωπο της εποχής μας.

Με τη σειρά του ο κ. Γεώργιος Καραμπελιάς έκανε αναφορά στις χαρακτηριστικές περιόδους οικονομικής κρίσης που έχει βιώσει η χώρα μας στο πέρασμα της ιστορίας, ποιες ήταν οι επιπτώσεις τους και πώς αντιμετωπίστηκαν οι δυσκολίες. Ξεκίνησε την εισήγησή του με την διαπίστωση ότι εδώ και μερικούς αιώνες η οικονομία φαίνεται να αυτονομείται από την κοινωνία. Ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες, σταδιακά η οικονομία φαίνεται να κυριαρχεί πάνω στην κοινωνία και να θέλει να κυριαρχήσει σε όλες τις πλευρές της ζωής, ενώ η εμπορευματοποίηση της κοινωνίας, που παρατηρείται, διαλύει όλους τους κοινωνικούς θεσμούς που έρχονται στην κοινωνία απ’ όλη την ιστορία της. Στη συνέχεια ο κ. Καραμπελιάς σημείωσε ότι ο ορθόδοξος κόσμος, ιδιαίτερα, και ο ελληνικός κόσμος δεν ήταν ποτέ ταυτισμένοι με τη λογική ενός συστήματος που μεταβάλλει τον άνθρωπο σε μια μηχανή. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που δεν μπορέσαμε, ως ελληνισμός, ποτέ να προσαρμοστούμε στον καπιταλιστικό κόσμο στον οποίο ζούμε. Πιο αναλυτικά επί του θέματος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι κατά το 1100 – 1200 μ.Χ. περίπου, αρχίζουν οι πρώτες μεγάλες κρίσεις στο ελληνικό κράτος. Πιο συγκεκριμένα, οι έλληνες είναι οι πρώτοι αποικιοκρατούμενοι του σύγχρονου κόσμου από το 1204, με την κατοχή του ελληνικού κόσμου, το κομμάτιασμά του από τους Φράγκους και την παράδοσή τους στους Τούρκους. Εκεί άρχισαν να διαμορφώνονται και τα οικονομικά προβλήματα. Ενώ , λοιπόν το 1100 οι έλληνες είχαν την υψηλότερη οικονομία στην Ευρώπη, μεταβλήθηκαν σταδιακώς σε μια ημιαποικία του δυτικού κόσμου. Εν συνεχεία, αναφέρθηκε στα αγγλικά δάνεια του 1824 και του 1828 που ευθύνονται για την πρώτη οικονομική κρίση στην Ελλάδα, καθώς τα δάνεια αυτά προκάλεσαν και την πρώτη μεγάλη οικονομική αιμορραγία της Ελλάδος. Η δεύτερη μεγάλη κρίση έρχεται 1893, την εποχή του Τρικούπη. Τέλος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να επιβιώσουμε ως έθνος και να ξεπεράσουμε την κρίση, θα πρέπει να κατορθώσουμε να αποκτήσουμε μια οικονομία η οποία θα στηρίζεται στην δική μας αντίληψη και παράδοση και δεν θα είναι παρασιτική.
Κλείνοντας τις εισηγήσεις τους και οι δύο ομιλητές συμφώνησαν, ότι υπάρχει ελπίδα για την υπέρβαση της πολυδιάστατης κρίσης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Αυτή η ελπίδα μπορεί να ανατείλει με την επάνοδό μας στο κοινοτικό πνεύμα που χαρακτήριζε για αιώνες το έθνος μας και το οποίο εκφράζεται με πληρότητα μέσα στην Ορθόδοξη Ενορία και την ενοριακή ζωή αλλά και μέσα απο την κοινωνία των προσώπων, κοινωνία αγάπης και ουσιαστικής αλληλεγγύης, η οποία έχει ως θεμέλιό της την Ευχαριστιακή Σύναξη.

Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με τις απαντήσεις που έδωσαν οι δύο ομιλητές σε ερωτήματα του πολυπληθούς ακροατηρίου, που είχε γεμίσει ασφυκτικά και τις δύο αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.

Κυριακή Β! Λουκά (Ανάλυση Αποστολικού Αναγνώσματος)

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη

῾Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλά συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν᾽ (Β´ Κορ. 1, 23)

α. Ὁ ὑμνητής τῆς ἀγάπης ἀλλά καί τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας ἀπόστολος Παῦλος δέν θά μποροῦσε καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Β´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του νά ἐκπέσει ἀπό τό ὕψος τῶν ὕμνων του. Τήν ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία πού ζεῖ ἐν Χριστῷ προβάλλει καί πάλι, μολονότι βλέπει ὅτι θά ἔπρεπε νά χρησιμοποιήσει ἰδιαίτερη αὐστηρότητα καί ἔλεγχο σέ παρεκτροπές ὁρισμένων Κορινθίων πιστῶν. ᾽Αρνεῖται ὅμως νά πάει πρός συνάντησή τους μέ τέτοιο σκοπό, γιατί ξέρει ὅτι θά τούς στενοχωρήσει. Καί δέν τό θέλει. Γιατί ἡ ἀγάπη του πρός ὅλους εἶναι τέτοια πού ἀκόμη καί ὁ ἔλεγχός του καί ἡ θλίψη πού προκαλεῖ αὐτός εἶναι καρπός τῆς ὀδυνωμένης καρδιᾶς του. ῾Σᾶς ἔγραψα ἀπό πολλή θλίψη καί στενοχώρια τῆς καρδιᾶς, μέ δάκρυα πολλά, ὄχι γιά νά λυπηθεῖτε, ἀλλά γιά νά γνωρίσετε τήν ἀγάπη πού ὑπερβολικά σᾶς ἔχω᾽. ῾Η ἐξήγηση πού δίνει εἶναι ἐξόχως σημαντική: ῾Δέν εἴμαστε κύριοι τῆς πίστεώς σας κι οὔτε ἔχουμε ἐξουσία σέ σᾶς σάν νά εἶστε δοῦλοι μας. Εἴμαστε ὅμως συνεργάτες τῆς χαρᾶς σας καί θέλουμε νά συντελοῦμε γιά νά αὐξάνει ἡ χαρά σας᾽. ῾Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλά συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν᾽.

Κυριακή Α! Λουκά. Η Σύλληψις του τιμίου Ιωάννου Προδρόμου του Βαπτιστού

“Εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα”
πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
Κατά παρέκκλιση ἀπό τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Α´ Λουκᾶ, ὁ ἀπόστολος σήμερα ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι σέ σχέση μέ τήν ἑορτή πού ἑορτάζει ἡ ᾽Εκκλησία μας, τή σύλληψη τοῦ ἁγίου ᾽Ιωάννου τοῦ Προδρόμου στή γαστέρα τῆς μητέρας του ᾽Ελισάβετ. Πρόκειται γιά ἑορτή πού ἔχει ἁγιογραφική προέλευση, ἀφοῦ ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς καταγράφει τό περιστατικό τῆς ἀναγγελίας, ἀπό τόν ἀρχάγγελο τοῦ Κυρίου στόν πατέρα τοῦ ᾽Ιωάννη ἱερέα Ζαχαρία, τῆς γεννήσεως τοῦ υἱοῦ του ἀπό τή στείρα γυναίκα του ᾽Ελισάβετ. Κι ἡ ᾽Εκκλησία μας εἶδε ἀκριβῶς τόν παραλληλισμό: ὅπως ἡ στείρωση τῆς ᾽Ελισάβετ δέν τήν ἐμπόδισε νά γεννήσει τόν ᾽Ιωάννη, γιατί ὁ Θεός θέλησε κάτι τέτοιο, ἔτσι κι ἡ στείρωση τῆς ᾽Εκκλησίας – αὐτό τονίζει ὁ ἀπόστολος στούς Γαλάτες στό ἀνάγνωσμα - ὅσο βρισκόταν σέ ῾ἀνενεργή᾽ κατάσταση μέχρι τήν ἔλευση τοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, δέν τήν ἐμπόδισε νά γεννήσει τούς υἱούς τοῦ Θεοῦ, γιατί ἀκριβῶς ὁ Θεός καί πάλι εὐδόκησε τοῦτο. Μέ τά λόγια μάλιστα τοῦ προφήτη ῾Ησαΐα: ῾εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα...᾽ Νά εὐφραίνεσαι εσύ ἡ ᾽Εκκλησία, ἡ ὁποία πρίν ἔλθει ὁ Χριστός καί πρίν δοθεῖ τό ῞Αγιον Πνεῦμα ἤσουν στείρα καί δέν γεννοῦσες παιδιά.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α! ΛΟΥΚΑ

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη

«και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους»

α. Στον πρώτο καιρό της δημόσιας δράσης του Κυρίου μάς μεταφέρει το ευαγγελικό ανάγνωσμα: στη λίμνη Γεννησαρέτ, όπου ο Κύριος άρχισε να διδάσκει τον λαό και να καλεί τους πρώτους μαθητές Του να Τον ακολουθήσουν. Η πρώτη επαφή μάλιστα των μαθητών με τον Κύριο ήταν συγκλονιστική: τους δόθηκε η ευκαιρία να δουν τον Κύριο ως διδάσκαλο, όπως και να νιώσουν τη δύναμη του λόγου Του, μέσα από την «παράλογη» γι’ αυτούς εντολή που τους έδωσε, να ψαρέψουν εκεί που η εμπειρία και η γνώση τους έλεγε ότι ήταν αδύνατο. Και γι’ αυτό άφησαν τα πάντα, προκειμένου να Τον ακολουθήσουν. Τον Κύριο ως διδάσκαλο  θα προσεγγίσουμε δι’  ολίγων στη συνέχεια. «Και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους».

Αρχαία Ελληνικά: Η πιό ζωντανή γλώσσα του κόσμου

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Ώστε είναι νεκρή γλώσσα τα Αρχαία Ελληνικά! Το ακούσαμε και αυτό από τους εκπροσώπους της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως. Να κόψουμε κάθε δεσμό με την Αρχαιότητα, την Ορθοδοξία, τους ήρωες και τους μάρτυρες. Μακρυά από τα σχολεία η Πίστη μας, η διαχρονική πορεία του Ελληνισμού, η εθνική συνείδηση! Διακηρύσσουν ξεκάθαρα τί επιδιώκουν. Να παύσουμε να είμαστε Έλληνες. Να μετατραπούμε σε έναν άμορφο πολτό χωρίς διάθεση αντίστασης σε οποιαδήποτε έξωθεν προερχομένη εντολή, εισβολή και επιβουλή. Δικαιώνουν τον μακαριστό Χριστόδουλο που έλεγε ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ένα νεκροταφείο πολιτισμών.

Αποστολ. Ανάγνωσμα Κυριακής μετα την ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
῾῞Ο δέ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καί παραδόντος ἑαυτόν ὑπέρ ἐμοῦ᾽
῾Ο ἀπόστολος Παῦλος συχνά στίς ἐπιστολές του προβάλλει τά προσωπικά του βιώματα ἀπό τή σχέση του μέ τόν Χριστό - ἀφότου ᾽Εκεῖνος τόν ἐλέησε καί τόν κάλεσε ὡς ἀπόστολό Του - προκειμένου νά διδάξει καί νά καθοδηγήσει τούς πιστούς καί τούς μαθητές του στούς ὁποίους ἀπευθύνεται. ῾Ο λόγος του δέν εἶναι ἕνας ξερός δασκαλίστικος λόγος, γιατί θά σημειώσει ἀλλοῦ ὅτι δέν εἶναι ὁ ἴδιος ἕνας ἁπλός παιδαγωγός, ἀλλά ὁ πατέρας πού πονάει μέχρις ὅτου δεῖ νά γεννιέται στίς καρδιές τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν ὁ Σωτήρας Χριστός.

Κυριακή μετα την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».

α. Μέσα στο κλίμα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού η Εκκλησία μας επιμένει να μας υπενθυμίζει, με την επιλογή των αναγνωσμάτων της, ότι άλλος τρόπος για να ζήσει κανείς την εν Χριστώ ζωή από τη συσταύρωση με τον Κύριο δεν υπάρχει. Αυτό συνιστά την ακολουθία του Χριστού, που οδηγεί στην εύρεση της αληθινής ζωής. Τυχόν απόρριψη του Χριστού θα σημάνει μεν την ελευθερία του ανθρώπου ως δυνατότητα αυτοκαθορισμού του ερήμην του Θεού, αλλά θα αποτελεί ταυτόχρονα την καταστροφή του ίδιου, κατά τρόπο αντίστοιχο με εκείνον που επιλέγει ως ζωή την αυτοκτονία. Η προτροπή μάλιστα του Κυρίου, που προκαλεί τη βούληση του ανθρώπου να Τον ακολουθήσει, κάτω βεβαίως από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ακούγεται ως η πιο παρήγορη φωνή που έχει ακουστεί ποτέ για τον άνθρωπο, διότι ενώ του αποκαλύπτει την τραγικότητα της πορείας του, του δείχνει ταυτόχρονα τον δρόμο της υπέρβασης και της σωτηρίας του. «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».

Η παγκόσμιος ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη

«Ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος μεταξύ των χριστιανών βασιλέων, είχε κάποτε πόλεμο, όπως λένε κάποιοι ιστορικοί, στη Ρώμη κατά του Μαξεντίου, πριν να γίνει αυτοκράτορας. Άλλοι ιστορικοί όμως λένε ότι είχε πόλεμο κατά των Σκυθών, στον Δούναβη ποταμό. Βλέποντας δε το πλήθος των εχθρών να είναι πολλαπλάσιο του δικού του στρατεύματος, διακατεχόταν από απορία και φόβο. Ευρισκόμενος λοιπόν σε μία τέτοια κατάσταση, φάνηκε  στον ουρανό, ενώ ήταν ακόμη ημέρα, ο τύπος του σταυρού με αστέρια, και γραφή γύρω από τον σταυρό, με ρωμαϊκά στοιχεία, κι αυτά τυπωμένα με αστέρια, που έλεγε: «Εν τούτω νίκα».

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη

«Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’  ίνα σωθή ο κόσμος δι’  αυτού».

α. Είναι εκπληκτική η συμπύκνωση του λόγου του αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή στο ανάγνωσμα. Μέσα σε πέντε στίχους (κεφ. 3, 13- 17) καταγράφει το ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός (Θεός και άνθρωπος), ποιο είναι το έργο Του στον κόσμο και πώς θα πραγματοποιηθεί, σε συσχετισμό με την Παλαιά Διαθήκη (η προσφορά της αιώνιας ζωής διά της σταυρικής θυσίας), ποια η αιτία που κίνησε τον Θεό να στείλει τον υιό Του (η άπειρη αγάπη Του), ποιο το τελικό αποτέλεσμα της παρουσίας του Χριστού στον κόσμο (η σωτηρία του ανθρώπου). Ο σχολιασμός των επιμέρους στίχων θα μπορούσε να περιλάβει όλη τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας για το γεγονός της εν Χριστώ αποκαλύψεως. Ο σκοπός όμως της αποστολής του Χριστού από τον Θεό είναι εκείνο που κυρίως θα μας απασχολήσει: «ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον, ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’  ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού».

β. 1. Το πρώτο που σημειώνει ο Ευαγγελιστής στον προκείμενο στίχο είναι ότι ο ερχομός του Ιησού Χριστού δεν αποτελεί μία μεμονωμένη ενέργεια ενός προσώπου της Αγίας Τριάδος, αλλά ενέργεια όλου του Τριαδικού Θεού: ο Υιός και Λόγος του Θεού έρχεται ως άνθρωπος στον κόσμο σταλμένος από τον Θεό Πατέρα και βεβαίως «συνεργεία του αγίου Πνεύματος», κάτι που θα φανεί ιδιαιτέρως και στο γεγονός του Ευαγγελισμού, όταν το Πνεύμα το Άγιον θα επέλθει στην Παναγία για να σαρκώσει μέσα της τον Χριστό, και στην αρχή ήδη της δράσεως του Κυρίου, όταν στη Ναζαρέτ, αναπτύσσοντας το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, θα επισημάνει τον στίχο: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ». Κι είναι τούτο πράγματι μία κεντρική διδασκαλία της χριστιανικής πίστεως, κατά την οποία η ενέργεια του Θεού είναι κοινή στη Θεότητα.

ΗΠΑ, Συρία και ελληνικά συμφέροντα

Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Οι εξελίξεις στην αιματοβαμμένη Συρία καθιστούν πολύ πιθανή μία στρατιωτικού τύπου επέμβαση των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων τους. Από λεπτό σε λεπτό τα πάντα είναι πιθανά. Η Ελλάς θα κληθεί από τις ΗΠΑ να παράσχει διευκολύνσεις. Δύο αντίθετες σχολές σκέψεως έχουν καταγραφεί στον δημόσιο διάλογο με ενδιαφέροντα επιχειρήματα εκατέρωθεν.
Η ιδεαλιστική σχολή διαφωνεί με οποιαδήποτε ελληνική ανάμιξη. Οι οπαδοί της αμφισβητούν το γεγονός ότι ο Άσσαντ χρησιμοποίησε χημικά αέρια. Άλλωστε είδαμε στον πόλεμο κατά του Ιράκ τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς να κατασκευάζουν ή να διογκώνουν στοιχεία. Οι αρνούμενοι την ανάμιξή μας εκφράζουν την εύλογη ανησυχία τους για το μέλλον του Ορθοδόξου Πατριαρχείου Αντιοχείας και των χριστιανικών μειονοτήτων σε περίπτωση πτώσης του Άσσαντ. Αν επικρατήσουν οι ισλαμιστές, ποιος εγγυάται το μέλλον των 800.000 Ρούμ Ορτοντόξ (Ελληνορθοδόξων);