†Στυλιανού Παπαδόπουλου,
ομότ. καθηγ. Πανεπ. Αθηνών
Μεγάλη πρόκληση μας επιβάλλει ο τρόπος που χωρίσαμε τον χρόνο. Τον χρόνο που είναι ροή συνεχής και αδιάκοπη, χωρίς μάλιστα διαστηματικά οροθέσια, που του θεσαμε οι σοφοί άνθρωποι για να οργανώσουμε την ζωή μας και τις κοινωνίες μας. Δεν μας αρκούσε ότι μόνη της η διάκριση της ημέρας και της νύχτας διευκολυνε την ζωή μας. Ούτε η εναλλαγή των εποχών μας έφτανε. Θελήσαμε όλα να τα μετράμε. Και τώρα που συνηθίσαμε σαν αυτονόητα τα δικά μας διαστηματικά οροθέσια, προσπαθούμε να τα δούμε ως αφετηρίες ή σταθμούς ή κίνητρα για νέες δημιουργίες. ΄Ομως τα οροθέσια αυτά από μόνα τους ούτε αφετηρίες ούτε κίνητρα συνιστούν. Οι δεκαετίες, οι αιώνες και οι χιλιετίες είναι μόνο για να καταμετράει η ανθρωπότητα τα βήματά της - από τότε βέβαια που έμαθε να μετράει.
Έτσι, όταν λέμε «μπροστά σε μια νέα χρονιά», εννοούμε ότι μπορεί ο αριθμός αυτός να γίνει ευκαιρία για τον άνθρωπο νά συλλογιστεί τα κατ' αυτόν, πάλι, να φυλλομετρήσει τη ζωή του, να την αποτιμήσει…κι αν βρει κουράγιο, ίσως προσπαθήσει σε κάτι ν' αλλάξει προς το καλύτερο, ίσως δουλέψει για την πραγμάτωση κάποιων οραμάτων, ίσως γαλβανίσει την ψυχή του και την μάθει ν' αγαπάει τον συνάνθρωπο.