15 Ιουλ 2012

15 Ιουλίου 1974

Μνήμη Πραξικοπήματος και μνήμη προδοσίας και μνήμη προσώπων πολυαγαπημένων και τόπων, σήμερα σκλαβωμένων, που είχαμε και απωλέσαμε. Μια μόνο γεύση των όσων περάσαμε και περνά ο ακόμα τόπος ( ως αποτέλεσμα μιας προδοσίας) μέσα από τους συνεκτικούς στίχους ενός μόνο ποιήματος.

O χουντικός συνταγματάρχης.

Kοράκι
ήρθε στον ύπνο μου κι απρόσκλητος
να τον ταράξει και «εν πλήρει στολή»
εκείνος
ο χουντικός συνταγματάρχης.

Είχε σκυμμένο κεφάλι
Κι ήθελε λέει ν’ απολογηθεί
να εξηγήσει....

Κι εγώ, χωρίς καν να του μιλήσω,
πήγα στο χάρτη
και του έδειξα απ’ ευθείας τον σκλαβωμένο μας βορρά.
«Βλέπεις;», του έκανα.

Τόσοι νεκροί, κι ανάμεσο τους αδελφός μου, του είπα.
Τόσες χήρες είναι που άφησε η μωρία σας
και τόσα αμέτρητα ορφανά.
Τόσες βιασμένες γυναίκες κι οι αγνοούμενοι
χιλιάδες, που τους ψάχνουμε, του έκανα.

Αυτά ένα περίπου του είπα και άλλα.

Κι έφυγε αίφνης από μπροστά μου
κι έγινε άφαντος.

Και από την πολλή ταραχή μου,
δεν τον πρόσεξα,
αν από το μαρμαρωμένο πρόσωπό του
κύλισε ή δεν κύλισε, έστω, ένα δάκρυ.


Γιώργος Πετούσης
Ημικατεχόμενη Κύπρος
Λεμεσός 11.01.2002

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου