Γραμμένο για να δείχνει, πρώτη μέρα της τούρκικης εισβολής πόσο πόνο προξένησε η τούρκικη βιαιότητα. Από μια Τουρκία που αποδειγμένα δε σέβεται τίποτα και με αναίδεια κτυπά την πόρτα της Πολιτισμένης Ευρώπης, για να μεταφέρει τα εκατομμύρια ανθρώπους της και τον «βάρβαρο πολιτισμό της» για να γίνει μέλος.
«Και τι περιμένεις από ανθρώπους
που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους.
Απαθώς
τότε
κι απαθώς σήμερα
ζητάνε απλώς διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι
δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε»
Παντελής Μηχανικός.
Κι όμως φίλε, ομότεχνε Παντελή,
οι στίχοι σου μου έφεραν στη μνήμη
το μακαριστό ξάδελφό μου.
Ενώ έκανε τη στρατιωτική του θητεία
στην Κερύνεια,
αγάπησε μια πανέμορφη Κερυνιώτισσα.
Από το γάμο είχαν αποκτήσει
ένα αγόρι κι ένα κορίτσι
Μέρα της εισβολής, κτήνη
ένα μπουλούκι οπλισμένοι οθωμανοί
κι ο λοχαγός τους
πρώτος αυτός έπιασαν να βιάζουν την πανέμορφη Ελένη.
Ενώ ασελγούσαν
στις απέλπιδες φωνές της
έτρεξε.
έτρεξε ο ξάδελφος να τη γλυτώσει.
Στην προσπάθειά του
ούτε ένα σουγιά δεν μπόρεσε
πίσω στη ράχη
να τούς μπήξει.
Η ξιφολόγχη του κατέκοψε τα χέρια.
Το ίδιο και του πεθερού του!...
Ας μη λέμε το λοιπόν πικρά μεγάλα λόγια.
Η πράξη αυτή, στις είκοσι Ιουλίου πρώτη,
θυμάμαι, είδηση στο ρώυτερ.
Άλλοι υπήρξαν και ήσαν οι τρισάθλιοι.
Εκείνοι που απαθώς
(δεν τις έφτανε το μακρύ μαρτύριο κι ο πόνος)
αντί να τις συμπονέσουν τις παρατούσαν και ζητούσαν διαζύγιο.
Για όλους αυτούς
και για ορισμένους άλλους
είναι που παίρνω τους στίχους σου και λέω:
Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, που κινδυνεύει
τέτοιοι εγωπαθείς και άθλιοι
«Τέτοιοι ρουφιάνοι, για τίποτε δεν μπορούν να πολεμίσουν».
Γιώργος Πετούσης
Λεμεσός 21.9.2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου